نوید افکاری در ۳۱ تیر ۱۳۷۲ زاده شد او. از معترضان شجاع اعتراضات مردادماه ۱۳۹۷ بود، کارگر گچکار بود و کشتی‌گیری که چندین مقام کشوری داشت. نوید از همان کودکی زیر بار ظلم و زور نمی‌رفت و عمیقاً شاد و مهربان بود. نوید از نُه‌سالگی کشتی را آغاز کرد، اما تا کمک‌حال خانواده باشد در کنار درس و کشتی کار می‌کرد. خانواده‌ی او می‌گویند که هر چند او آخرین فرزند خانواده بود، چون برادر بزرگتر می‌نمود. سخت کار می‌کرد و تا از درد کمر مادر بکاهد، خیاطی می‌کرد و موی سر اعضای خانواده را اصلاح می‌کرد. او تا آن روز که بناحق به همراه برادرانش،‌ وحید و حبیب، به زندان افتاد از سختی‌هایش نمی‌گفت. به قهرمانی‌هایش نمی‌بالید تا آنجا که مانی (مادر) اتفاقاً الواح قهرمانی او را میان وسایلش پیدا می‌کرد یا حبیب خبر قهرمانی‌های او را می‌داد. از میان قهرمانی‌های او: مدال طلای وزن ۴۷ کیلوگرم در قهرمانی نونهالان استان (۱۳۸۶)، مدال طلای وزن ۵۳ کلیوگرم درقهرمانی نونهالان استان، جام رمضان (۱۳۸۶)، مدال نقره‌ی وزن ۶۹ کلیوگرم در قهرمانی نوجوانان کشور (۱۳۸۹)، مدال برنز وزن ۷۴ کیلوگرم در قهرمانی ارتش‌های کشور (۱۳۹۲)،  مدال برنز در قهرمانی نیروهای مسلح کشور (۱۳۹۲)، مدال طلای وزن ۷۵ کیلوگرم در قهرمانی بزرگسالان دهه‌ی فجر (۱۳۹۵).

برادران افکاری با اتهام‌تراشی و پرونده‌سازی و بی‌رعایت اصول دادرسی کیفری دستگیر و محکوم می‌شوند. آن‌ها بارها به قضات می‌گویند که شکنجه شده‌اند و اعترافاتشان اجباری و تحت شکنجه‌های روانی و جسمانی بوده است، اما قضات نه اعتنایی می‌کنند، نه شاهد را احضار می‌کنند و نه حتی حاضر می‌شوند سندی مبنی بر مجرمیت ایشان ارائه دهند. در نهایت پس از تهدید خانواده و شکنجه‌های فراوان، وحید به ۵۴ سال و ۶ ماه حبس تعزیری و دو سال تبعید، حبیب به ۱۲ سال و شش ماه حبس تعزیری و نوید به ۶ سال و ۶ ماه حبس تعزیری و دو بار اعدام محکوم می‌شود. نوید در ۲۲ شهریور ۹۹ پس از آنکه خبر می‌دهد پزشکی قانونی شکنجه‌ی هر سه‌شان را تأیید کرده است و قرار است به تهران اعزام شوند، در زندان عادل‌آباد شیراز کشته و کالبدش شبانه دفن می‌شود. از آن روز مزار او به طور نظام‌مند ویران شده است، حبیب و وحید همچنان در زندان‌اند و خانواده‌ی او زیر سخت‌ترین فشارها از سوی نیروهای امنیتی روزگار می‌گذرانند.